به رسم خداحافظی

این روزا
شاید روزای آخر باشه
روزای ترک و روزای گذشتن
روزایی که با کلمه ای به جنس خداحافظ داره مخلوط می شه.
و داره ثانیه های زمان رو
این جور به هم پیوند می زنه.
خود کلمه خداحافظ قشنگه
ولی اصلش نه
چون داری کلمه ای رو می گی و ترک می کنی
و میگی از این جا به بعد خدا حافظت باشه
معلوم نیست دیگه باشی و ببینی و ما هم رفتنی شدیم
چون رسم رفتن برای ما هیچ وقت
جا نمی افته
این کلمه ها خیلی برامون سخته.
شاید فقط بلد شدیم
تا بگیم
و رنگ بدیم به خاطره ها
و یاد کنیم و بسپریم
به کسی که بهترین بهتریناست.
چقدر سخته و چقدر قشنگ
این روزا که بیشتر از هر چیز وقتی برای خودم ندارم
حتی برای دیدن خودم تو آیینه.
چه حس عجیبی جایگزین لحظه هام شده
و تو همه فشردگی های کاری
که صبحم رو تا شب و شبم رو تا سپیده پیوند داده
چه تلفیقی عجیبی داده به وجودم
چه دوره این کلمه و چقدر نزدیک.